Velen, over de hele wereld, geloven dat de aarde in 2012 een ramp te wachten staat. Ook in Nederland bereiden mensen zich voor. ‘Over vier jaar is m’n geld op. Gelukkig heb ik het dan niet meer nodig.’
(foto)
De voorraadkast van Maarten raakt gevulder naarmate 2012 nadert. Petra heeft een reddingsvlot gekocht. Daarin ligt nu een survivalzak met pakken bronwater, vuurpijlen en overalls van isolerend materiaal. ‘Maar je weet natuurlijk nooit zeker of je het daarmee wel haalt.’
Wanneer Maarten naar Albert Heijn gaat, koopt hij altijd een paar spulletjes extra. Blikken bruine bonen, haricots verts, doppertjes, cocktailfruit. Soms een pak Bar le Duc. Thuis zet hij de blikjes en het bronwater in z’n voorraadkast, want over vier jaar komt dat van pas: ‘Tegen die tijd doen de pin automaten het niet meer. Niet dat ’t veel uitmaakt, geld is dan sowieso niets meer waard. Iedereen wil overleven, heel Nederland gaat op zoek naar eten. Winkels raken geplunderd; moordpartijen worden het.’
Nu is Maarten, die niet met zijn echte naam in de krant wil, nog timmerman. Hij legt vloeren en bouwt interieurs, vaak in opdracht van architecten: ‘Ik ben een pietje precies, daar houden architecten van.’ Twaalf jaar geleden reisde hij in z’n eentje door Azië. Hij lag er op het strand, avonden achter elkaar. Dan keek hij van de sterren naar de maan en dacht: ik wou dat ik meer kennis had. Terug in Amsterdam bezocht hij het Kushi-Instituut, hij deed er een cursus feng shui. ‘Van het soort dat je toen in elk woontijdschrift zag.’
Handig voor z’n werk, maar Maarten wilde meer: ‘Dóórleren, diepgang.’ Dus volgde hij seminars van Chinese leermeesters op tournee in Europa. Hij reisde ze achterna, naar Athene, Berlijn en Parijs. Na elke lezing kreeg hij een lijst: boeken die hij moest kopen om zelfstandig verder te studeren. Dus die kocht hij. En zo leerde Maarten over de kosmos, yin en yang, macrobiotische voeding, elektrobiologie, de schadelijke gevolgen van umts-straling, én over een naderende verandering.
Vanaf 2012, las hij, zal de wereld niet meer hetzelfde zijn. Al die kennis ‘schoof als een puzzeltje in elkaar’, en na het zien van een documentaire over een naderende ijstijd wist Maarten het zeker: wat hij had gelezen over 2012, was waar. ‘Je merkt het nu al. Aan de verandering van het klimaat, maar ook aan de bijensterfte, neergang van de economie, onrust in de politiek, de toename in vulkaanuitbarstingen en het grote aantal overstromingen. Er staat ons een catastrofe te wachten. Daar kun je als weldenkend mens gewoon niet omheen.’
Vanaf 2012 wordt alles anders, daar zijn miljoenen mensen het over eens. Veel van hen wonen in Canada of Amerika, maar ook in Nederland groeit het aantal aanhangers van dit idee. De Startpagina over 2012 presenteert nu 244 sites en er zijn op dit moment zeven verschillende 2012- communities op Hyves. Totaal aantal leden: 2215. Wát er precies gaat gebeuren, daarover lopen de meningen uiteen, maar de verschillende theorieën hebben één component gemeen: de Mayakalender. Die loopt namelijk af; hij stopt op 21 december 2012. Een voorteken van verandering, vinden velen. ‘Het begint al in 2011’, zegt Maarten. ‘Eerst stoppen de satellieten ermee, daarna valt internet uit, en uiteindelijk ook de elektriciteit. Er ontstaat grote paniek, de meeste Nederlanders overleven het niet. Ze zullen bevriezen, want heel Nederland ligt straks onder het ijs.’ Contracten sluit Maarten niet meer af; wat moet hij nu nog met een verzekering of een hypotheek? De harde schijf van zijn pc haalt-ie leeg: ‘Zonder elektriciteit werkt een computer toch niet.’ Notulen van seminars, gedownloade onderzoeken en digitale foto’s van familieleden print Maarten nu allemaal uit. De rij multomappen in zijn boekenkast groeit met de dag.
Op welke manier komt onze aardbol aan haar eind? Een ijstijd 19,2% Smelten poolkappen 15,4% Meteorietinslag 11,5% Uitsterven van de aardse energie 15,4% Anders namelijk... 34,6% Combinatie van bovenstaande 3,8% Bron: poll op Hyves, ‘2012 end of days’
Petra Faile heeft een reddingsvlot gekocht. ‘Via Markplaats. Mijn man en ik hebben het samen opgehaald in Brabant, nu ligt het bij ons op de kast.’ Reden voor de aanschaf was een droom die ze had. ‘Water, water, water. Ik zag overal water. Mijn bed dreef zo het slaapkamerraam uit.’ Drie dagen later sloeg ze de Story open en ja hoor, bleek dat Jomanda precies hetzelfde had voorspeld: binnen een paar jaar staat heel Nederland onder water. Petra ging googlen en vond al snel de verklaring: 2012. ‘Oh, my God, ik moet weg uit Haarlem, dacht ik toen ik dat allemaal las.’ Petra en haar man bezochten een makelaar in Limburg – ‘Dat is hoger gelegen, dus dan heb je meer kans op overleven’ – maar zagen uiteindelijk van de verhuizing af: ‘We voelden allebei aan dat Limburg toch niet bij ons past.’ In het vlot ligt nu een survivalzak met pakken bronwater, vuurpijlen, en overalls van isolerend materiaal. ‘Maar je weet natuurlijk nooit zeker of je het daarmee wel haalt.’ Ooit bestierde Petra een nagelsalon, nu zit ze thuis, ‘lekker een beetje moederen’ over haar 7-jarige zoontje Tom. Is Tom naar school, gaat Petra online. Ze bekijkt YouTube-filmpjes over de Maya’s, of post berichtjes op 2012- Hyves. Als ze Tom aan het eind van de dag weer ophaalt, en ze ziet al die rennende kinderen op het schoolplein, denkt ze: en jullie zijn straks dus allemaal dood. Wanneer haar man dan thuiskomt van z’n werk in de bouw, en weer eens klaagt over de Polen, roept ze het ook: ‘Maak je niet druk, over vier jaar is het allemaal voorbij!
‘Weet je’, zegt Petra, ‘misschien is het wel helemaal niet zo erg dat Nederland eraan gaat. Ik vind het hier niet meer leuk. Neem die immigratie, ze blijven maar mensen toelaten. En daar moeten dan weer huizen voor gebouwd; wordt Nederland nog zwaarder, ligt het straks nog lager, dus dichter bij het water. ’ Petra wil er iets aan doen, die immigratie. Ze solliciteerde bij Wilders naar een plek in de Tweede Kamer. Twee keer mocht ze terugkomen, uiteindelijk werd ze niet gekozen. ‘Alleen omdat ik geen academische graad had.’ In maart was Petra bij de lancering van Trots Op Nederland, via de ‘Rita for president’-Hyve had ze gratis kaartjes geregeld. Ze had een gouden hoefijzer laten maken – ‘Geluks cadeautje’ – maar het lukte haar niet met Rita te praten. Een assistente nam het hoefijzer aan en beloofde dat Rita nog zou mailen. ‘Als Rita dat doet, wijs ik haar dus gelijk op wat ons over vier jaar te wachten staat.’ Soms schrijft Petra brieven naar de lezerspagina van De Telegraaf: ‘Zeur toch niet zo, in 2012 is alles klaar.’ Die brieven worden nooit geplaatst. Haar pensioenfonds heeft ze opgezegd, alleen haar spaargeld laat ze op de bank staan. ‘Wie weet, is het na 2012 toch nog wat waard.’
‘Onze kansen en opties zijn beperkt. Vol valkuilen, onmogelijke opdrachten, onverwachte tegenslagen, aanvallen van buitenaf, ziektes, honger, pijn, enzovoort. Onze harten zullen verscheurd worden bij moeilijke beslissingen. Kinderen zullen in onze armen sterven van uitputting, volwassenen wanhopig worden van verdriet. Toch gaan we ervoor, hoe moeilijk de omstandigheden ook. We hebben het ons nu eenmaal voorgenomen. Doen wij het niet, dan doet niemand het.’ Uit het laatste hoofdstuk van De wereldcatastrofe in 2012 van Patrick Geryl (
www.howtosurvive2012.com)
Patrick Geryl twijfelt niet. ‘Ik ben tien jaar geleden begonnen met sparen, zodat ik bijtijds kon stoppen met werken. Nu besteed ik al m’n vermogen aan de voorbereiding op 2012. Het jaar daarop is m’n geld op. Gelukkig heb ik het dan niet meer nodig.’ Al sinds zijn 13de leest Patrick boeken en tijdschriften over astronomie, daarnaast studeerde hij scheikunde. Achttien jaar geleden was hij voor het eerst op de Belgische televisie. Hij gaf een interview over zijn dieetboekenreeks Slank en gezond, Alleen de natuur en Vitaal voor het leven. Begin 1996 las hij Het ontstaan en het einde van alles, van de Engelse schrijver Graham Hancock. Volgens de Maya’s is het einde van de aarde nabij, stond daarin. Patrick raakte depressief, hij sliep drie maanden niet. ‘Ik dacht: wat moet ik nu?’ Hij besloot: de mensen waarschuwen. ‘Ik moest alles opschrijven.’ Maar eerst deed hij een eigen onderzoek. Patrick bestudeerde wereldkaarten uit de Middeleeuwen, reisde acht keer naar Egypte, ontcijferde een oude Mayacode. Zijn conclusie: in 2012 verliest de aarde zijn magnetisch krachtenveld. De Noordpool en Zuidpool zullen van plek verwisselen, de wereld zal de andere kant op draaien. De aardkorst breekt open, vulkanen barsten uit, kilometershoge tsunami’s zetten alles onder zeewater. Dit voorspelden niet alleen de Maya’s, maar ook de Egyptenaren. Het staat zelfs in de Bijbel: het getal 666 slaat op een afwijking in de zonnecyclus, een van de oorzaken van de naderende apocalyps. Patrick schreef er drie boeken over, via een Amerikaanse uitgever verkocht hij honderdduizend exemplaren – vooral veel in Polen. Dat zit zo: een Poolse waarzegster had ooit een droom waarin ze de aarde zag verdwijnen. Een van haar klanten zocht contact met Patrick en produceerde twee documentaires over zijn voorspellingen. De films werden allebei uitgezonden op de Poolse televisie, dit jaar volgt deel drie.
Met schrijven is Patrick inmiddels gestopt, hij wil zich nu volledig concentreren op zijn overlevingsstrategie: het oprichten van een survivorsgroep. Mannen en vrouwen, ‘nieuwe beschavenaren’. Zijn wachtlijst telt ruim duizend gegadigden. ‘Het probleem is: we hebben veel jonge mensen nodig, maar het zijn voornamelijk ouderen die zich aanmelden. Alleen zíj kunnen deelname betalen.’ Dat geld is nodig voor de aanschaf van een stuk land met veel bergen, zonder kerncentrales. De groep heeft al een optie, maar over de precieze locatie kan Patrick niets zeggen: ‘Ik ben bang dat Amerikaanse of Canadese survivors- groepen onze plek ontdekken. Dan nemen ze het zo over.’ Hij onderhandelt nog over de benodigde vergunningen, maar als alles goed gaat, verhuist een deel van de groep binnen een jaar. Volgende stap is het bouwen van bunkers daar: versterkte modules van speciaal composiet. ‘Hobbit- huizen’, zegt Patrick, ‘uitgegraven in heuveltjes, het dak begroeid met gras. Net als in Lord of The Rings.’ Eén bunker kan acht tot tien personen herbergen. Komen de bunkers op tijd af, dan zal ook de rest van groep er nog vóór 2012 gaan wonen. ‘Volgende maand gaan we ook nog in Turkije kijken. We overwegen daar extra bunkers te bouwen, om de kansen te spreiden.’ Dat is nodig, zegt Patrick, want de maanden na de ramp worden zwaar: ‘In die periode is het koud en donker, vanwege de as uit vulkanen. Dan groeit er niets. Om scheurbuik te voorkomen, laten we zaden kiemen; dat levert veel vitaminen. In de bunkers bewaren we grote voorraden.’ Patricks lijst met benodigdheden telt nu tien A4’tjes. Granen, pikhouwelen, olielantaarns, medische gereedschappen, maar ook tandflos, whisky, maandverband en pannelappen. ‘Daar moeten we het twee jaar mee kunnen uitzingen.’ Hoe de nieuwe samenleving er daarna moet uitzien, weet hij nog niet. Groepsleden discussiëren nu via e-mail en fora: geld of ruilhandel? Een rentevrije economie? Eén leider of toch democratie? ‘We moeten nog veel regelen.’
Patrick heeft het druk. Mail beantwoorden, pers te woord staan, lezingen geven. En afgelopen maand vijf dagen naar Rome voor een congres over 2012. De organisatie betaalde zijn hotel, Patrick was een van de negen sprekers. Hij heeft er meteen een contract met een Italiaanse uitgever getekend. Ook de filmrechten zijn al verkocht, aan twee jongens uit Hollywood. Zij bezoeken nu de grote filmproducenten met een powerpointpresentatie van Patricks boek, aangevuld met beelden uit de Poolse documentaires. Patrick zelf wil het rustiger aan gaan doen. ‘Ik ga een deel van de survivors- organisatie uit handen geven. De aanschaf van onzinkbare boten kan bijvoorbeeld heel goed vanuit Nederland, want ook daar zitten veel groepsleden.’ Een van hen is Maarten.
Voedsel en keukengerei
* Gasfornuis propaangas (opschroefbaar handvat)
* Barbecue en bakplaten
* Vuur: lucifers, tondeldoos, navulbare aanstekers
* Aanstekervloeistof
* Frigoboxen met koelelementen
* Waterfilters
* Emmers (zwart PE)
* Vuilniszakken (nooit genoeg)
* Lunchpakket voor 3 jaar
Meetapparatuur
* Spanningsmeter met lichtindicatie
* PM-meters voor watervervuiling
* Nauwkeurig mechanisch polshorloge
* Temperatuurmeters (kwik)
* Rookverklikkers op batterijen
Deel van Maartens privélijst ‘aan te schaffen benodigdheden voor na 2012’
‘Ik ben best trots dat ik straks tot de laatste overlevenden behoor’, zegt Maarten. ‘En mocht ik het zelf niet halen, dan ben ik blij dat ik aan de overleving van anderen heb bijgedragen. Zij zijn straks toch de voorouders van een nieuwe generatie.’ Alleen: ‘Ik moet nog wel ontzettend veel regelen: voedsel hamsteren, gereedschap verzamelen, m’n inboedel verkopen.’ En straks helpen bouwen in Afrika: ‘Ik hoop wel dat ik een eigen huisje krijg, want ik heb niet zo’n zin om met een vreemde te wonen.’ Ook in z’n hoofd is Maarten er constant mee bezig. ‘Grappig is: het helpt me van kleine dingen te genieten. Sta ik onder de douche, denk ik: zeep! Heerlijk dat ik dat nu nog heb. En: tandpasta, wat een luxe.’ Laatst was Maarten op een familiereünie – heel gezellig – en bij het afscheid dacht-ie: misschien is dit de laatste keer dat ik ze allemaal zie. Maar dat vertelde hij zijn neven en nichten niet. ‘Velen van hen hebben kinderen, dus die willen echt niet horen dat het straks allemaal afgelopen is. Tuurlijk zou ik het liefst van de daken schreeuwen wat ik allemaal weet, maar 98 procent van m’n omgeving gaat er toch niet in mee.’ Vroeger ging hij de discussie nog weleens aan, ‘werd het een spelletje welles-nietes.’ Daar heeft Maarten nu geen zin meer in: ‘Ik merk dat het mensen afstoot. Vrienden gingen me ontwijken, belden niet terug of nodigden me niet meer uit. Als iemand me nu vraagt hoe het zit, antwoord ik. Maar uit mezelf begin ik er niet over.’ Hoewel, een tijdje terug maakte hij toch maar een uitzondering. ‘Zes jaar geleden overleed een van m’n beste vriendinnen, met haar zoons heb ik nog steeds een sterke band. Ik pas vaak op, voetbal met ze, dat soort dingen. Ik beschouw die jongens als m’n eigen kinderen. Natuurlijk wil ik ontzettend graag dat ze in 2012 met me meegaan. Maar ja, ze hebben ook nog een vader.’ Je bent er wel héél erg mee bezig, zei die, toen Maarten hem over zijn plannen vertelde. ‘Hij geloofde het allemaal niet. Jammer, maar ik respecteer het. Uiteindelijk is het toch ieder voor zich.’
Petra heeft haar zoontje toch maar ingelicht. ‘Ik had geen zin om me achter zijn rug voor te bereiden.’ Ze wilde hem niet bang maken, dus zei ze: ‘Over vier jaar moeten we misschien surviven, net als Action Man.’ Laatst bleek de vader van een van Toms klasgenootjes terminale kanker te hebben. ‘Wees blij, dacht ik, hoef je 2012 tenminste niet mee te maken. Maar zoiets zeg ik dan natuurlijk niet hardop.’ Ze is te laf, zegt Petra, om nu alvast zelfmoord te plegen. ‘Maar als ik op het Journaal dan weer hoor over zo’n gezinsdrama, denk ik: zij moeten het ook al hebben geweten.’
Copyright: Bervoets, Hanna
